Post różany

Dużo ostatnimi czasy róż było w naszym domu. Mogłam je sobie spokojnie postudiować .Mimo, że nie są to moje ulubione kwiaty, zachwycają  niezmiennie formą , kolorem, zapachem...

Fascynują najbardziej w fazie przemijania. Róże zastygają niespełnione, z pergaminowymi płatkami, kurczowo splecionymi razem...
Są wzruszające w tym zasychaniu, by zatrzymać urodę  jak najdłużej. Mogę na nie patrzeć godzinami.
Pisałam już kiedyś na blogu, o wyspie Mainau, wyspie kwiatów na Jeziorze Bodeńskim, gdzie udało mi się, dzięki siostrze:), kilka razy być. Raz trafiłam na kwitnące  morze tulipanów, raz był to czas chryzantem i raz byłam tam gdy kwitły róże. Człowiek zapomina oddychać od nadmiaru wrażeń : niezliczona  ilość odmian, kolorów, kształtów i ten zapach! Trudno potem wrócić do szarej rzeczywistości:). Raz tylko byłam na tej wyspie sama. I to był najcudowniejszy czas, bo nikt mnie nie rozpraszał, nie zajmował rozmową. Szalałam z aparatem, chociaż ręce mi się trzęsły od nadmiaru bodźców :)
Musiałam wyglądać jak nawiedzony fotograf, bo co chwila ktoś prosił mnie o zrobienie zdjęcia:). Szkoda, że tam zawsze są tabuny ludzi. Cóż, nie byłam jedyną, która chce choć przez chwilę pobyć w raju:)

O róży
nie pytaj czym jest róża
ptak ją może opowie
zapach zabija myśli
twarz lekkim muśnięciem starta
kolorze pożądania
kolorze płaczących powiek
brzemienna kulista słodycz
czerwień do wnętrza rozdarta 

Zbigniew Herbert

 P.s.

Ten post dedykuję  "j." i jej malutkiej Różyczce:)