Anioły.....tym razem ceramiczne:)

 

 w ceramice,  w moim wydaniu, niezwykle trudno przewidzieć  efekt końcowy:). Coś tam kluje mi się w głowie,  próbuję to narysować, ale zwykle z marnym skutkiem, zaczynam lepić i .....powstaje coś zupełnie innego :)
Zwykle jakiś szczegół  sprawia, że zaczynam podążać w zupełnie innym kierunku, niż zamierzałam:)
Mogę śmiało powiedzieć, że moja ceramika to absolutny spontan:)
Mniej więcej w takim stanie mojego ducha powstały te trzy nowe aniołki:

Violeta w fioletach

Nie trudno zauważyć moją fascynację koronką:) Pojawia się ostatnio prawie na każdej mojej pracy. Nie mogę się powstrzymać:)

Wisia in red

Praca z gliną powoduje, że zapominam na chwilę o wszystkim. Liczy się tu i teraz i... proces powstawania NOWEGO. Wracam do domu na skrzydłach endorfin:)
To świetny relaks i sposób na oczyszczenie głowy z  niepokojów. 

Agatka z sercem na dłoni

Ceramika uczy też cierpliwości.  Na efekt końcowy trzeba trochę poczekać. Najpierw praca musi wyschnąć. Wtedy dopiero można przygotować ją do pierwszego wypalania. Trzeba oszlifować ostre brzegi, zlikwidować nierówności. Ja często na tym etapie coś uszkadzam :):) Po wypaleniu na biskwit, następuje szkliwienie. To dla mnie najprzyjemniejszy etap pracy :)
Następnie,  praca  znowu ląduje w piecu i wreszcie, po paru tygodniach,  można zobaczyć efekt końcowy. A wtedy, czasami,   okazuje się, że  np.czerwone szkliwo wypaliło się na brązowo:) Tym razem się udało. Bo przecież serce musi być czerwone:):)

Pozdrawiam wiosennie:) !!!

A.