...i znowu czekamy:):)

  Oczekiwanie, podobno wyznacza godziny radości w naszym życiu...U mnie nie zawsze to się zgadza. Czasem czekanie to udręka, lęk, niepewność. Ale są oczywiście,  te przyjemne stany podniecenia, gdy to co wyczekiwane niesie dobro, radość, spotkanie, czasem niespodziankę niespodziewaną:):)... Dużo takich chwil było już w moim życiu.
Czekanie na święta, nauczyłam się kontemplować i cieszyć każdym drobiazgiem przed...bo gdy wreszcie nadchodzą zawsze mijają za szybko.
Kiedyś do ostatniego dnia przed wigilią nie pojawiał się u nas najmniejszy akcent świąteczny. Choinkę ubieraliśmy w wigilijny poranek i dopiero wtedy pojawiały się również inne upiększacze:)
Od kilku lat daję sobie czas na powolne dekorowanie i cieszenie się tym.
Zatem na pierwszy ogień idą wianki adwentowe. W tym roku to raczej stroik adwentowy, dość ascetyczny:) Ale taką miałam potrzebę.

Jako dekoracja przedświąteczna, powstały też dwa drzewka z mchu. W tej osaczającej nas bieli, zieleń działa kojąco...

Na balkonie coraz częściej pojawiają się ptaki różniste.  Przez szybę z bezpiecznej odległości, podglądam je sobie, oswajając ptasią fobię. Mam wrażenie, że ten czarny, napuszony gość stołuje się  u nas najczęściej.

.....przyjemności z czekania życzę:):)
Zapisy na moje rocznicowe Candy wciąż trwa:) Zapraszam: