Malowanie akwarelą i... trochę słodyczy:)

  

Długi weekend był na tyle długi, że udało mi się trochę czasu spędzić z akwarelą. Wszyscy domownicy byli poza domem: Maja z harcerzami uczestniczyła w obchodach z okazji 11-tego listopada, chłopaki spędzali czas pod Wawelem;), Pan Mąż sadził drzewa, a ja...miałam święty spokój:)
Rzadko sie zdarza w 5-cio osobowej rodzinie:)

A święty spokój, jak nic jest potrzebny do malowania:)
Mnie w każdym razie, bardzo:)
Koniecznie musi się sączyć muzyka: Sophie Zelmani, Carla Bruni ewentualnie Cohen, który jest dobry na wszystko:)

Czas mija wtedy jakby obok mnie. I stanowczo robi to zbyt szybko:)
Towarzystwo zaczyna się schodzić, co chwila ktoś mnie o coś pyta, czajnik huczy, lodówka otwiera się z częstotliwością trzepotu skrzydeł kolibra, trzaskają drzwi, włącza się telewizor i ....czar pryska!:)

Do następnego razu, gdy pojawi się chwila "świętego spokoju":)
Oczywiście mam świadomość,że takie chwile dlatego są piękne, bo rzadkie:) I niech tak zostanie.
Czego i Wam życzę:)
A na osłodę dla mojego osobistego Marcina były rurki z kremem i coś jeszcze...:)

 Rurki robię z ciasta drożdżowo-półkruchego. Do tego masa budyniowa, bardzo puszysta:)
To ulubione ciastka Mojego M.:) Robione na specjalne życzenie dla solenizanta:)

 W tle ciasto "Królewicz" ( zawsze zachodzę w głowę skąd ta dość idiotyczna nazwa?), ale ciasto pycha!

Galaretkowy deser z owocami:)
Dla gościa niejedzącego glutenu i nabiału:

***