Taki czas aniołów....

    

Tak jak wspominałam w poprzednim poście,  w poniedziałek szyłam. Miałam dzień wolny
od pracy (zawodowej, żeby nie było wątpliwości). Dom z rana opustoszał.

Przygotowałam sobie kilka moich ulubionych płyt, których domownicy nie zawsze chcą ze mną słuchać:). Muzyczka się sączyła, a ja wreszcie mogłam sobie trochę pobyć ze sobą.Tak rzadko sobie ostatnio na to pozwalam.Wokół kuszą różne "zagłuszacze"  telewizor, internet ...
Kiedyś w bardzo odległej przeszłości chodziłam sama po górach. Dziś pewnie bym się nie odważyła, ale wtedy to były naprawdę fajne chwile. Czas, by sobie pewne rzeczy poukładać lub zwyczajnie iść przed siebie i nie zaprzątać sobie niczym głowy. Takie moje z sobą wędrowanie:)
Potem urodziły się dzieci, czas zaczął kręcić się wokół ich potrzeb i naszej rodziny. Teraz dzieci już "nie dzieci", a ja mogę się czasem zatrzymać. Ten poniedziałek był właśnie po to:) Żeby była jasność, nie wyobrażam sobie być tylko ze sobą, bo jak mówi piosenka "czasem chce się do człowieka...".
Ale od czasu do czasu taki dzień to balsam dla duszy.:)

 Anioły miałam już wcześniej obmyślone, więc szycie poszło mi dość sprawnie. Na tyle sprawnie,że po uszyciu tych" dla innych", postanowiłam i dla siebie coś uszyć. A że od dawna chodził mi po głowie taki "zimowy" anioł....Ta tam! Mam Go!:)
Będzie wisiał na naszej ścianie,  na zmianę z Tym, w letnich klimatach:)

 Jeszcze trzy czekają do pokazania, ale nie będę Was już dziś katować:) Kolejne niebawem:)
A tymczasem pozdrawiam i życzę, by w tej przedświątecznej gonitwie znaleźć choć maleńką chwilę, na czas tylko ze sobą.  Wtedy zdecydowanie łatwiej wypełnić czas z innymi...

 

 
                                                                               ***