Stop klatka....

  Tydzień przeleciał mi w takim tempie, że nie wierzę własnym oczom, patrząc na kalendarz. Nasze zycie rodzinne galopuje od piątku do piątku. Soboty i niedziele to chwila oddechu, ale nie powiem, żeby ten oddech był spokojny i miarowy:):) Raczej lekka zadyszka:)
W tym tygodniu trochę było dla mnie intensywniej, bo druga połowa wyjechała służbowo na inny kontynent, a szara rzeczywistość została oczywiście przy moim boku:):)
Przywieźć, zawieźć, odwieść, kupić, ugotować, dać jeść,ogarnąć, sprawdzić zadania, przepytać... i jeszcze parę innych bezokoliczników, kradnących czas. Ale za to pomiędzy, trochę małych codziennych przyjemności w pierwszej osobie liczby pojedynczej:):)

Co dwa lata w moim mieście odbywa się FotoArtFestiwal. W różnych punktach miasta można obejrzeć prace fotografów  z ponad 20 krajów świata (Ameryka Południowa, Ameryka Północna i Środkowa, Europa, Azja, Bliski Wschód).
W tym roku zaliczyłam wszystkie osiem miejsc! Nóg nie czułam, bo trzeba się trochę nachodzić od jednego punktu do drugiego, ale to czas na przetrawienie tego co się zobaczyło. W tym roku dominował reportaż, były też fotografie trochę odrealnione, bajkowe, surrealistyczne...Nie wszystkie rzuciły mnie na kolana, ale były takie wystawy, które bardzo mnie poruszyły i dostarczyły mocnych wrażeń.
A propos mocnych wrażeń, to obejrzałam wreszcie najnowszy film Almodovara " Skóra, w której żyję". Świetne kino, jak zwykle u tego reżysera nic nie jest oczywiste, a dodatkowo emocje jak u Hitchcocka:):).

 ....a w tak zwanym międzyczasie uszyłam anioła dla Zuzy, według życzeń,jest to klon Zuzanny I  :)
    Mam nadzieję, że się spodoba:). Chociaż zdjęcia fatalne, bo światła jak na lekarstwo:(