Chciałabym czasem "widzieć" nieostro... Zatrzeć, zapomnieć...
Niestety, mam taką naturę, że widzę każdy piksel otaczającej mnie rzeczywistości. Nie lubię tej swojej cechy, czasem z nią walczę, ale jest i już. Trudno się z nią żyje. Mój mąż "widzi" mniej i jest mu z tym łatwiej. Szybciej zapomina, zaciera kontury, stopniowo wymazuje...
Ja pamiętam. A czasami ta pamięć boli, męczy, zatruwa myśli gorzkim smakiem...
Niestety, kompletnie nie oddaje cudownego klimatu książki. Ot, historia miłosna z odrobiną egzotyki w tle. Film dość długi, książka cieniutka, taka do pochłonięcia w jeden wieczór, ale emocje po jej przeczytaniu trzymają długo. Piękny, poetycki język, choć miejscami szorstki i zdawkowy. To opowieść o tym, że czasami szukając czegoś nawet bardzo daleko, nie widzimy, że mamy to tuż obok siebie... W zasięgu ręki.
Uniwersalna historia, czytelna pod każdą szerokością geograficzną. Dlatego pewnie stała się światowym bestsellerem.
Pozdrawiam bajkowo i....baaardzo ciepło:) , u nas dziś 38 stopni na zaokiennym termometrze:):)
Piękne zdjęcia! Naprawdę urzekające
OdpowiedzUsuńcieszę się...:)
OdpowiedzUsuńTeż tak mam że wszystko gromadzę w sobie i ten badaż dźwigam ze sobą i wiem że z tym ciężko żyć. Życzę tobie jak i sobie aby czasami jeżeli nie możemy porzucić tego ciężaru to chociąż żeby ktoś nam pomógł go nieść.
OdpowiedzUsuńZdjęcia piękne. Pozdrawiam.
...może jednak uda nam się Go nie gromadzić:)
OdpowiedzUsuńWszystkie fotografie piękne- jak zawsze!
OdpowiedzUsuńA z tym widzeniem tak bywa- lepiej tym, co mnie widzą i mniej słyszą... tego się trzymam:-)
i lepiej tym co mniej pamiętają:)piękne zdjęcia:)))
OdpowiedzUsuńJa bez problemu zapominam o przeróżnych rzeczach, co czasami jest denerwujące, ale chociaż łatwiej się żyje.
OdpowiedzUsuńZdjęcia wyglądają naprawdę magicznie. :D
Pozdrawiam Zuza
Zdjęcia piękne:)
OdpowiedzUsuńA co do patrzenia na świat to zgadzam się w 100%, znacznie łatwiej niedowidzieć , niedosłyszeć , niewiele pamiętać i nie zastanawiać się za dużo . Ja niestety , albo stety posiadam tylko ten pierwszy dar i dla tego troszkę musze się w życiu pomęczyć ;)
Zgadzam się z moją imienniczką -też tak mam - zdjęcia przecudne - książkę już zapisałam , a film mi się podobał , może że nie czytałam książki ! Pozdrawiam !
OdpowiedzUsuńTak,to prawda ,,Jedwab" jest piekna,,cicha" historia o tym ze szukamy skarbu,ktory jest w zasiegu reki a my go niedostrzegamy.
OdpowiedzUsuńAlessandro Baricco napisal jeszcze inne piekne ksiazki np.,,Novecento" czy ,,Oceano mare,, a zdjecia siostrzyczko piekne! sciskam!!
Nie chce mi się wierzyć, że jeszcze tu nie byłam. A więc z kawką po obiedzie pozostanę na dłużej z Twoim blogiem. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńAsiu,bardzo dziękuje Ci za miłe słowa,bardzo się przydadzą wszystkie pozytywne myśli;))Jeżeli będziesz miała ochotę mnie odwiedzić,to serdecznie Cie zapraszam,tylko,że ja stacjonuję w Kozach,ale to nie daleko przecież:))Pracownia jest na ul.Przecznia 13,tylko na razie umawiam się z dziewczynami na telefon,bo puki chłopcy nie pójdą do szkoły,to pracuję w totalną kratkę....ale pracuję;))Nie mogę znaleźć Twojego maila,napisz do mnie na agad2201@onet.pl to podam Ci mój nr telefonu,jakby co:))
OdpowiedzUsuńPozdrawiam;))
Agnieszka.
Kochana A.Twoje słowa tak we mnie wrosły...pięknie to napisałaś.tak sobie myślę że na takie podejście jest jednak wyjście:):) ale to bardziej na prive może:) deszczowe buziaki.:***
OdpowiedzUsuń